ദൂരം : നെബു എബ്രഹാം
മഴ പെയ്തൊഴിഞ്ഞ വയലുകളില്‍
ചേറിന്റെ മണം.
നിലാവിന്റെ വെള്ളി വെളിച്ചത്തില്‍
നീന്തുന്ന നിശാ ശലഭങ്ങള്‍.
കരിഞ്ഞ നിഴലുകള്‍,
നരച്ച മേഘപാളികളില്‍ തെളിഞ്ഞ്
നിഷേധിയുടെ മസ്തിഷ്കം പോലെ
ഉരുണ്ടു നീങ്ങുന്നു.
ആലോചനകള്‍ പിടിതരാതെ
ഒഴിഞ്ഞു പോകുന്നു.
ഈ നിലവിന്നപ്പുറം
കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ടാണ്‌.
കാലവും സമയവും
ഒരേ രഥത്തില്‍ ചലിക്കുന്നു.
മൂടിയ നിശബ്ദതയില്‍ ആരോ
പേര് ചൊല്ലി വിളിക്കുമ്പോലെ.
അടഞ്ഞ ശബ്ദം.
ആത്മാവില്‍ നിന്നുമാവാം
അല്ലാതെ ആരാവാന്‍
ചിലവാകാതെ ബാക്കിവന്ന വരികള്‍
ഒരുപാടുണ്ട്.
അഗാതങ്ങളില്‍ അത് കുഴിച്ചിട്ടിരിക്കുന്നു.
വെളിച്ചത്തിനും ഇരുട്ടിനും ഇടയിലെ ദൂരം
കാലടികള്‍ കൊണ്ട് അളന്നു നോക്കി
അത്ര ദൂരമില്ല.
ആകാശവും ഭൂമിയും തമ്മിലാണ്
വലിയ ദൂരം.
"മനുഷ്യനും മനുഷ്യനും പോലെ"
നെബു എബ്രഹാം
